IR presenteert de Pegard van Michel Bus uit Apeldoorn. Een merk dat Frans klinkt, maar toch Italiaans van herkomst is. Het onderstaande, prachtige en unieke verhaal leert ons hoe dat zit.
![Pegard van Michel Bus @ Italiaanse Racefietsen]()
![Pegard van Michel Bus @ Italiaanse Racefietsen]()
![Pegard van Michel Bus @ Italiaanse Racefietsen]()
![Pegard van Michel Bus @ Italiaanse Racefietsen]()
![Pegard van Michel Bus @ Italiaanse Racefietsen]()
![Pegard van Michel Bus @ Italiaanse Racefietsen]()
![Pegard van Michel Bus @ Italiaanse Racefietsen]()
![Pegard van Michel Bus @ Italiaanse Racefietsen]()
![Pegard van Michel Bus @ Italiaanse Racefietsen]()
Sinds 1996 ben ik gek op wielrennen en heb toen mijn eerste fiets gekocht. In 2007 kocht ik mijn eerste Italiaan, een Wilier Evasion met Campa afmontage. Het is een heerlijke fiets, maar toch vind ik hem niet het vermelden waard, er rijden nog duizenden op zo’n zelfde fiets.
Sinds 2012 ben ik me gaan interesseren voor klassieke racefietsen en zo heb ik al een aantal mooie Gazelle Champion Mondials in de schuur staan waar ik leuke retro-ritjes op rijd. Deze klassieke racefiets van het merk ‘Pegard’ is in 2012 in mijn bezit gekomen via mijn collega Aad Witteveen. Aad heeft een huis in Frankrijk waar hij bevriend is met oud-wielrenner Joop Bakker, die in dezelfde streek woont.
Joop heeft de Pegard altijd in zijn schuur bewaard, maar toen hij hoorde dat ik een enorme liefhebber ben van klassieke racefietsen heeft hij de knoop doorgehakt en afstand van de Pegard gedaan. De Pegard met Campagnolo afmontage heb ik inmiddels compleet opgeknapt. De originele GP-4 tube-velgen waren in dermate slechte kwaliteit dat ik deze vervangen heb voor iets modernere Campagnolo Victory Omnicron strada velgen die door hun bronskleurige velg heel mooi passen bij het champagnekleurige frame.
Het frame is onder de lak geheel verchroomd en heeft eenvoudige decals van witte plakletters zonder logo’s. In de vorkkroon en de staande achtervork staat Pegard gegraveerd. Hoewel het een wegfiets is, heeft Joop er een pista-stuur op gezet. Deze heb ik erop gelaten omdat dit de fiets een mooie vintage-look geeft. Doordat deze Pegard heerlijk rijdt en ook zo uniek is, heb ik besloten om dit jaar met deze fiets mee toe doen aan L’Eroica, terug naar de roots!
Hier volgt een stukje geschiedenis van Joop Bakker en hoe hij aan de Pegard is gekomen: Joop is opgeleid als schilder, maar werd als taxichauffeur in Amsterdam jaren semiprofessioneel bokser. Hij bokste tegen, en trainde o.a. met Bep van Klaveren. Hij reed gewone taxiritten, maar vooral de speciale ritten voor directeuren en hoogwaardigheidsbekleders. Ze deden nogal eens Yab Yum aan…
Joop werd in 1969 door collega’s overgehaald om ook te gaan wielrennen. In Amsterdam was er een wielervereniging van taxichauffeurs welke o.a. werd gesponsord door de Amsterdamse diamantair Stoeltie. De wielervereniging reed op Presto fietsen. Joop’s toenmalige schoonvader was de eigenaar van Presto. Joop had talent en reed regelmatig wat koersen in Nederland, maar omdat hij als bokser heel andere spieren getraind had en geen duur-conditie had, werd hij getraind door Peter Post die in het Raleigh-team reed op Presto fietsen.
In 1974 ging hij met drie vrienden trainen in Italie bij het Lac d’Iseo, “want als je in de bergen goed kunt presteren is voorin rijden in vlak Nederland geen probleem”. Een van de renners kreeg materiaalpech en de campingeigenaar stuurde ze naar de wielrenzaak van meneer Pegard in Iseo.
In de wielerzaak van pegard werd de fiets gerepareerd en zag Joop nieuwe ongespoten Columbus-frames hangen, licht van gewicht en complete fietsen voorzien van de modernste Campagnolo afmontage. Uniek t.o.v. de Reynolds Presto buizen, lassen en materialen. Ze raakten aan de praat, en Joop wilde zo’n frame en voorvork. De frames van Pegard werden gemaakt in een wapenfabriekje (illegaal…) in een grot in de bergen boven Iseo.
Ze zijn er naar toe gegaan en de maten van het frame werden bepaald. De kleur mocht Joop zelf kiezen. Het werd dezelfde champagnekleur als van zijn grote Chrysler; dat zou mooi staan op het rek achterop de auto. Het frame kostte 700 gulden en betalen moest vooraf. Een jaar later in de zomer van 1975 zijn ze weer naar Iseo gegaan en heeft hij de fiets opgehaald.
In het team van de Amsterdamse taxichauffeurs wielerploeg heeft Joop 10x Parijs-Roubaix, 10x Luik-Bastenaken-Luik, 1x Parijs-Bordeaux en vele Nederlandse klassiekers en criteria op de Pegard gereden. Zij trainden ‘s zomers vaak in Fuengirola in zuid Spanje, samen met Gerrie Kneteman en Joop Zoetemelk. Deze trainingsreisjes weren gesponsord door Arkereizen en de diamantair Holshuysen Stoeltie. (zie de groepsfoto uit 1978).
Joop Bakker is naar zijn weten de enige in Nederland die op een Pegard reed, rond 1987 is Joop gestopt met het rijden van de grote wedstrijden. Hij is toen naar de Morvan verhuisd om daar als zelfstandig schilder / aannemer aan de slag te gaan. Zijn Franse uitspraak met Amsterdams accent is nog steeds uniek. Door zijn postuur kreeg hij de bijnaam “Joop la Boum” wat hij op zijn busje schilderde.
Ik ben erg benieuwd of er lezers zijn die eerder van het merk Pegard of van de fietsenwinkel in het plaatsje Iseo gehoord hebben. Wie weet bestaat de winkel nog wel, ik kan er echter op internet niets over vinden…
Meer informatie
Het bericht De Pegard van Michel verscheen eerst op Italiaanse Racefietsen.
