Brrr slecht weer buiten, tijd voor weer een negatieve, kritische en zure column. Nee niet de wielercross, die hebben we gehad. Maar Thomas Dekker, dat is schrikken. Wat een coureur, wat een man, wat een klasse. Maar ja, na het doping-delict kwam het niet meer goed met de man en reed hij naamloos rond in z’n Garmin-shirtje. En kreeg hij helaas pindakaas ook geen nieuwe aanbieding van de navigatie-reus.
Maar Thomas Dekker zou Thomas Dekker niet zijn als hij daardoor zomaar in de vergetelheid terecht zou komen. Nee hij gaat het licht uit doen. Want wat bedacht deze geniale wielrenner op de valreep? Het werelduurrecord! En zijn manager Martijn Berkhout jubelt hardop mee, lees: ruikt nog wat euro’s. Het werelduurrecord. Spreek het maar eens langzaam uit en laat het over uw tong rollen. Het werelduurrrrrrecorrrrrd. Fausto Coppi, Jacques Anquetil, Francesco Moser, Eddy Merckx, Miguel Indurain, dat waren nog eens tijden. De Vigorelli-baan in Milaan van het fijnste cederhout. De Brit Chris Boardman met een zelfgebouwde fiets met onderdelen van een wasmachine (!). De UCI die record-pogingen nadien ineens van tafel veegt want niet de juiste fiets (lees: te veel vliegtuig). En enkele volstrekt onbekende renners die er met het record vandoor gingen, zoals daar was de Tsjech Ondrej Sosenka die het 10 jaar in zijn bezit had, wie? In september pakte Jens Voigt de titel met 51,115 km., een maand later verbeterde de Oostenrijker Mattias Brandle het en zette het op 51, 852 op de baan van het Oostenrijkse Grenchen.
Dat werelduurrecord dus, daar is Thomas Dekker klaar voor en de tv-ploegen zitten ook al klaar. En dus, ook al slaagt hij niet, zit er toch nog een dikke kans in dat Thomas Dekker next year in een ploegje terecht komt. Hij is niet gek hoor. Nou u proeft het al weer, ik vind het een dood vogeltje, een idee van niks en ga ook nog beweren dat hij het niet haalt. Meer dan 51 kilometer per uur in een uur op een smal baanfietsje, dat is iets voor de echte specialisten en hardrijders. En dat is-ie beslist niet. Ook hebben bovendien Martin, Cancellara en Wiggins al aangekondigd dat zij ook een poging gaan wagen en ja, dan is Thomasje kansloos. Of het moet zijn dat hij stiekem… Het mag overigens nu weer wel met een specifieke tijdritfiets met dichte wielen.
Schrikken II: daar was-ie ineens toch weer. Onze eigen Mart in een kek rood jasje en bijbehorende strop. Hij zat nota bene met Pieter vanden Hoogeband en Matthijs van Nieuwkerk aan een tafel en wat denk je? Zowel Matthijs als Pieter willen dolgraag dat onze Mart nog en een jaar zijn late-show bij de Tour gaat doen want onze Mart heeft nog niks van de NPO gehoord “en ik ga er ook niet om vragen hoor “. Dus gaat er een actiecomité komen geinitieerd door Matthijs en Pieter om onze Mart te behouden voor de Tour. Ik zou zeggen: mensen doe het niet want onze Mart heeft echt geen bal verstand van wielrennen. Het is tenenkrommend om aan te zien hoe hij met de renners praat (die maar al te graag op de buis willen komen) en ik heb gehoord dat ook de wijn niet zo best is. Dus richt ik een tegencomite op “Mart en Marcel weg van de buis” en ik weet zeker dat ik daar duizenden medestanders mee krijg. Logisch toch?!
Schrikken III : dan win je toch maar Parijs-Roubaix, Dwars door Vlaanderen en Qatar en dan gaat Tom Dumoulin er met de dikke beker Wielrenner van het Jaar vandoor. Dat is schrikken! Prettige kerstdagen.
Het bericht Schrikken 1, 2 en 3 verscheen eerst op Italiaanse Racefietsen.
